Denbora hegalarian
Gelditu egin zait
nire eskumuturreko erloju zaharra.
Goizaldeko hiruretan gelditu zait.
Baina segundoak, minutuak, orduak
ez dira gelditu.
Aurrera egin dute
etengabeko ekin neurtuan,
geroaren hirritsezko
orain iheskariaren leheneratzean.
Aurrera doaz
mundua bezala,
udaberria bezala,
egunsentia bezala,
nire etxe aurreko soro barrenetik
doan errekako ura bezala,
nire bihotzaren taupada urduriak bezala.
Lehen, orain, gero,
atzo, gaur, bihar,
segundoak, minutuak, orduak
aurrera doaz beti
egunak, asteak, hilak, urteak, mendeak
oraintxeka borobilduz.
Ba datoz, ba doaz,
joan doaz nirekin
nire barnean
denbora hegalariaren
misterio xarmangarrian,
nire niaren hedakuntza
urraduraz txipristinduz. |
© Mikel Zarate